Het laatste reisverhaal

1 oktober 2016 - Shizuoka, Japan

Dit is mijn laatste werkweek in Japan. De vijf maanden zijn voorbij gevlogen, het lijken wel 5 weken… Ik heb een fantastische ervaring gehad, ik zou het zo weer overdoen. Soms lijken collega’s stug op de werkvloer, maar ze zijn wel allemaal heel behulpzaam.

Maandagavond was er een afscheidsetentje voor alle collega’s die weg gaan. En dat zijn er best wel veel, er zijn een heel aantal mensen die bij andere afdelingen gaan werken per 1 oktober. Eigenlijk hebben ze in Japan 2 keer per jaar wisselingen, per 1 mei en per 1 oktober. Dit jaar zijn er veel verschuivingen per 1 oktober. Ik denk dat we met zo’n 40 mensen uit eten gaan. In hetzelfde restaurant waar ook het welcome dinner was, dus het cirkeltje is weer rond.

Eerst wordt er gezellig gekletst en gegeten, allemaal verschillende gerechtjes verschijnen op tafel. Als de ergste trek gestild is, komen de afscheidsspeeches en de bijbehorende cadeautjes. Op een gegeven moment was ik ook aan de beurt. Dan moet je in het midden gaan staan met degene die de speech houdt. In mijn geval was dat mijn teamleider, Saito-san. Tot mijn verbazing ging hij de speech in het Japans houden. Ik voelde me er een beetje ongemakkelijk bij. Geen idee wat hij allemaal zei, soms moesten mensen lachen. Later die avond heb ik nog wel aan mensen gevraagd wat hij gezegd had, en dat was wel ok. Na alle speeches werd de avond wat informeler, mensen gingen op andere plaatsen zitten. Tot mijn verbazing kwamen er nog 2 mensen naar me toe om me cadeautjes te geven. Zo lief. De ene was Makishima-san, met hem heb ik nog wel eens wat sightseeing gedaan. En de andere was nog veel verrassender. Dat was een “hulpje” op het lab. Zij heeft mij geholpen met het praktisch werk. Ze spreekt niet zoveel Engels, maar de samenwerking ging prima. Ze vertelde dat ze het heel erg leuk had gevonden om met mij te werken.

De volgende avond had ik een afscheidsetentje met mijn team. Nu waren we met 8 personen uit eten. Ook dat werd een hele leuke avond. Japanners hebben vaak de neiging om veel Japans met elkaar te gaan praten, maar ze deden die avond erg hun best om veel Engels te praten. En daar zijn ze niet zo heel goed in. Ik moet toegeven dat mijn Engels niet verbeterd is door mijn verblijf in Japan. Je gaat juist proberen om kortere zinnen en simpele woorden te gebruiken. Anders begrijpen ze er helemaal geen snars van. Die avond heb ik ook nog een cadeautje gekregen van een ander hulpje.

Woensdag even geen etentje, toen ik ’s avond thuis kwam ben ik verder gegaan met spullen inpakken en mijn huis nog een beetje schoonmaken.

Donderdag was mijn laatste dag op het werk. Tijdens de lunch krijg ik van Kurisu-san (ik ben naar een concert geweest, waar zij dwarsfluit speelde) ook een cadeautje. Het houdt niet op, en ik maar zeggen dat de Japanners een beetje stug zijn. Hier word ik toch wel heel warm van. ’s Middags moest ik mijn spullen inleveren zoals werkkleding, schoenen, telefoon en laptop. Daarna van alle collega’s afscheid genomen. Ik had voor de meeste ook een klein Hollands souvenirtje meegenomen. Van afscheid nemen word ik altijd wel verdrietig. Gelukkig wist ik dat als ik thuis kwam, Gijsbert aangekomen was in mijn appartement. De laatste keer in de trein nog met mijn buddy (Mamiko Asada) staan kletsen en toen ook van haar afscheid genomen. Thuis aangekomen was Gijs er, het was superfijn om hem na 2.5 maand weer te zien. ’s Avonds zijn we uit eten geweest in het barbecue restaurant.

Vrijdagochtend de laatste dingen in de dozen ingepakt. Rond half elf kwamen ze van Nippon Express de dozen ophalen om als luchtvracht naar Nederland te sturen. Daarna de rest van de spullen in de koffer gedaan. Ik moet voor ’s nachts 12 uur mijn huis uit. ’s Middags checken we in in een hotel in Shizuoka. Ik ga ’s avonds nog uit eten met Tomo, de Japanse collega die 2.5 jaar in Leiden heeft gewerkt. Hij begint 1 oktober weer in Yaizu. Dat etentje was heerlijk en heel gezellig. Ik vond het heel fijn om mijn ervaringen met hem te delen. We hebben gegeten in een visrestaurant in Yaizu, ze hebben geen menukaart, alleen maar de vangst van die dag. Je kan de vis die je wilt eten aanwijzen en dan gaan ze die voor je bereiden. Eerst nog wat sashimi vooraf, biertje erbij en nog sake toe.

Dit is mijn laatste reisverhaal. Het werk zit erop en nu gaan Gijs en ik lekker vakantie vieren in Japan. Dank jullie wel voor het lezen en jullie reacties. Dat was voor mij weer heel leuk om te zien. Tot ziens in Nederland.

Foto’s

8 Reacties

  1. Wout:
    3 oktober 2016
    Tante,

    Super leuk om alles een beetje te volgen.
    Geniet nu van de vakantie, het land en natuurlijk ook van het feit dat Gijs er nu ook is.
    Ben benieuwd naar alle verhalen als je weer terug bent, maar dat duurt nog even.

    Groeten en veel plezier,

    Wout
  2. Ankie van der helm:
    3 oktober 2016
    Ha Caroline en Gijsbert,
    ga even van jullie vakantie en elkaar genieten,we spreken snel af om de verhalen uit jou mond te horen. Zal dan niets van kaarten komen maar dat maakt niet uit. Ik heb genoten van al je verhalen die je met ons hebt willen delen.gr ankie
  3. Miranda Hoogendijk:
    3 oktober 2016
    Hoi Caroline, dat is inderdaad snel gegaan! Ik heb al je reisverslagen met plezier gelezen, tof om een beetje met je mee op reis te zijn. Ik wens jou en Gijs een geweldige vakantie toe samen, tot ziens in Nederland, groeten, Miranda
  4. Eliane:
    3 oktober 2016
    Fijne vakantie! Enjoy :)
  5. Oumaima:
    3 oktober 2016
    Kijk er erg naar uit om je verhalen 'live' te horen! Geniet heel erg veel van je vakantie.
    Liefs
    Oumaima
  6. Annemarie de Zeeuw:
    3 oktober 2016
    Hallo Caroline,
    Wat gaan die maanden toch snel hé. En wat een avontuur voor jou.
    Fijn dat wij hier ook eea konden meemaken met je mooie reisverslagen en foto''s. Nu lekker genieten met Gijsbert. Ik denk dat er hier tegenover ons twee zijn die niet kunnen wachten om jou weer eens "life" te kunnen knuffelen ipv Skype. Nog een paar fijne weken daar in dat verre en mooie Nippon..
    Groetjes Annemarie en Johan.
  7. Miriam S:
    5 oktober 2016
    Ha Caroline,
    Aan alles komt een einde, wat is het snel gegaan, ongelooflijk!
    Jammer dat ook jouw verhalenreeks stopt, daar keek ik elke week nieuwsgierig naar uit. Maar hé, je bent bijna weer in ons midden! Kanniewachten :)!
    Heel fijne tijd nog met Gijs in Japan! Liefs, Mir
  8. Mina:
    8 oktober 2016
    Woudenberg-san! Dat gevoel wat je beschrijft is zo herkenbaar! Ik ben blij dat je een leuke laatste week had, en nu waarschijnlijk aan het genieten bent van prachtige Japan.
    Heel veel liefs en inderdaad tot snel in (nu erg koude) NL.