Obon

Het is Obon vakantie in Japan. Obon is van origine een Japans Boeddhistisch gebeuren om je overleden voorouders te eren. Nu is het vooral een periode dat mensen naar hun familie toe gaan om daar de vakantie door te brengen. Ik ben dus ook (verplicht) een aantal dagen vrij, van donderdag 11 t/m dinsdag 16 augustus.

Mijn vakantie begint niet zo lekker, ik heb kiespijn. Het begint al op woensdagavond, en uiteindelijk ga ik vrijdag maar naar de tandarts in plaats van sight seeing in Nagoya. Dat heeft nogal wat voeten in aarde, ik heb op internet een Engels sprekende tandarts gevonden in Shizuoka. Ik bel voor een afspraak, maar de assistente spreekt geen Engels. Ik stuur een email, maar hoor helemaal niets. 's Middags ga ik maar gewoon naar de tandarts toe. Dan blijkt dat de Engels sprekende tandarts er niet is, of er helemaal niet meer werkt. Maar de assistente en de tandarts doen wel erg hun best. Ze bellen iemand op die kan tolken voor ons. Mijn gebit wordt nagekeken en er wordt een foto gemaakt. Ze kunnen niks vinden, geen gaatje of ontsteking. Ze houden het op overgevoelige tanden en er wordt een pasta opgesmeerd. Dan ga ik weer naar huis, met nog steeds kiespijn.

De volgende dag is mijn kiespijn nog erger, maar ga toch naar Yokohama, dan heb ik nog wat afleiding. Yokohama is de tweede grootste stad van Japan. Ik heb een app op mijn tablet waarmee ik een stadswandeling via de GPS kan doen, die me dan langs de bezienswaardigheden leidt. Dat is leuk om te doen. Ik vind Yokohama een leuke stad, ik was er al een keer 's avonds geweest met Haruka. Toen was alles supermooi verlicht. Nu lekker overdag rond slenteren met een strak blauwe lucht en een zonnetje (35°C). Het is superdruk en er is iets met Pokemon, want er staan overal hele grote plastic opblaas Pokemons en er worden Pokemon zonnekleppen uitgedeeld. Chinatown nu ook iets beter verkend, maar het is echt heel druk, je kan bijna over de hoofden lopen. Daarna eindig ik in Motomachi Shopping Street, maar daar zitten alleen maar hele dure winkels en mijn kiespijn wordt ook wat vervelender. Dus ik heb er genoeg van voor vandaag. Ik neem de trein naar Tokyo waar ik een hotel geboekt heb voor vanavond.

Zaterdagochtend heb ik om negen uur afgesproken om Haruka te ontmoeten bij Asakusa Station. Het is zo leuk om met haar sight seeing te doen, ze weet zoveel te vertellen en overal weet ze de weg. We gaan eerst naar Nakamise Dori, dat is een straatje met souvenir winkeltjes en lokale etenswaren en dat loopt naar Senoji tempel toe, Tokyo's oudste tempel. Bij de tempel steken we nog wierook stokjes aan. Volgens bijgeloof kan het helpen tegen kwalen, dus ik doe een schietgebedje voor mijn kiespijn. Omdat ik er niet zoveel vertrouwen in heb, ga ik met Haruka naar een Drugstore, waar ze me helpt met sterkere pijnstillers en een nieuwe voorraad Paracetamol kopen, wat in Japan geen Paracetamol heet maar Tylenol.

We vervolgen onze tocht naar het Solemachi gebouw. Ik vind het een leuke shopping mall. Wij gaan naar de 31 verdieping, daar hebben we een mooi (gratis) uitzicht over Tokyo en het gebouw staat naast de Skytree Tower, dus daar hebben we een mooi uitzicht op. We gaan lunchen bij een barbecue restaurant op dezelfde verdieping. Rond een uurtje of half drie gaat Haruka weer naar huis en ik beluit om de metro nog even te pakken naar Shibuya, een andere wijk van Tokyo. De pijnstillers werken goed, dus ik voel me nu wat prettiger dan de afgelopen dagen.

In Shibuya ga ik verder geen sight seeing doen, dat komt wel in Oktober, als Gijs er ook bij is. Ik bekijk wel vanaf het station een van de drukste oversteekplaatsen ter wereld (je mag ook diagonaal oversteken). Echt grappig om te zien vanaf het hoger gelegen station. Hiervandaan ga ik naar een tempel, Meiji Jingu. En het valt me op hoeveel toeristen er hier rondlopen, ik vang zelfs wat Nederlands op. Dan krijg ik wel een beetje genoeg van de drukte en ga terug naar Tokyo Station om de Shinkansen naar Shizuoka te pakken.

Op maandag ga ik naar Nagoya. Er is daar een soort Dofinarium waar ik graag naar toe wil. Het lukt me redelijk eenvoudig om daar te komen, het metro systeem in Japan is heel overzichtelijk en niet ingewikkeld. De plaatsnamen staan er ook in het Engels bij. Als ik binnen ben in het Public Aquarium schrik ik weer van de drukte, het is echt file lopen... En 7 rijen dik als je ergens een foto van wilt nemen. Als ik alles zo'n beetje heb gezien, ga ik naar het Toyota museum. Dat valt me een beetje tegen. ik had gedacht dat er alleen maar Toyota's zouden staan van vroeger tot nu, maar het is gewoon een auto museum. Dus daar ga ik met redelijke sneltreinvaart doorheen. het is niet zo druk daar, dat is wel een voordeel.

Dan naar Nagoya Castle. Het is weer even uitzoeken hoe ik daar kan komen met de metro. Daar is het super gezellig, het is de laatste dag van het Nogoya Castle Summer Festival. Dus weer een hoop bezoekers in yukata en overal kraampjes met eten en drinken. Het kasteel van binnen vind ik niet zo interessant, maar je kan helemaal naar boven en dan heb je mooi uitzicht over de stad. En de buitenkant is schitterend. Het is helemaal niet oud, het origineel werd in de tweede wereldoorlog vernield en in 2009 was er begonnen aan het herbouwen van het kasteel. Het wordt inmiddels al donker, ik ga naar het station en neem de shinkansen weer naar huis.

Dinsdag nog lekker een dagje om bij te komen en mijn huishouden te doen.