Koyasan

Het was een vreemde week, zo zonder Mina, het is weer even wennen zonder haar. Het was echt super fijn dat ze er was. Ook ik ben aan de laatste weken bezig. Sinds “mijn” project klaar is, loop ik nu steeds iedere week met een collega uit een ander team mee. Dat vind ik wel heel leuk want zo leer ik de mensen beter kennen. Ik vind het vrij lastig om wat dieper in contact te komen met mensen uit een ander team, ook omdat er geen gezamenlijke koffie- of lunchpauzes zijn.

Afgelopen woensdag had ik mijn laatste thee ceremonie les. Mijn begeleidster Takagi-san, die ook alles voor mij vertaalde, was er deze avond niet bij. Het was voor mij een beetje lastig, maar ik heb toch gedag kunnen zeggen tegen de thee-juf. Ze heeft het wel heel leuk gevonden dat er een buitenlander interesse had in de thee-lessen. En ik mocht zelfs de thee maken, deze avond. Dat kon ik natuurlijk niet zo goed als de Japanners, met alle handelingen erbij. Maar het was wel drinkbaar. Mochten er in Nederland mensen zijn die een bakkie willen komen drinken bij me, dan kan dat. Ik neem wat matcha (groene thee poeder) mee naar huis.

Vrijdagavond nog gezellig uit eten geweest met Haruka. Dat is ook een van de laatste keren. Zij is druk bezig haar werk af te ronden en met de verhuizing naar Tokyo omdat ze per 1 oktober daar gaat werken. We zijn naar het barbecue restaurant geweest en hebben daar weer heerlijk vlees gegeten.

Zaterdagochtend heb ik de shinkansen gepakt naar Shin-Osaka. Op dat station heb ik Mina weer ontmoet, die uit Hiroshima kwam. Zij was de afgelopen week op vakantie in Japan. Vanuit Shin-Osaka hebben we samen verder gereisd met boemeltreintjes naar Koyasan oftewel de berg Koya. Koyasan is nu vooral bekend als hoofdkwartier van het Shingon-boeddhisme (Japanse Esoterische Boeddhisme). Het oorspronkelijke klooster is gelegen in vallei op 800 m hoogte, te midden van de acht pieken van de berg. Geleidelijk aan is het klooster versmolten met de gemeente Koya. Op de berg is er een religieuze universiteit en 120 tempels. In 54 van die tempels kan je overnachten bij de monniken. Dat hebben we gedaan, wij verbleven in de Shekishoin tempel. Ik houd er niet van om op een slaapzaal te slapen en douche en toilet te delen, we hebben een privékamer met eigen douche en toilet genomen. Nadat we ons geïnstalleerd hadden in onze kamer, zijn we het dorpje nog een beetje gaan verkennen. We kwamen bij de Ekoin tempel tegen dat er in het Engels meditatie les gegeven werd van 16.30 uur tot 17.00 uur. Dat hebben we ook maar even uitgeprobeerd. Je werd er wel zen van, alleen na 20 minuten begon mijn voet te slapen… Daar word je dan wel weer heel erg ongemakkelijk van. Het was wel grappig om te doen. Na afloop in het dorpje nog iets te eten meegenomen en dat op onze kamer opgegeten. Om 19.00 uur zijn we weer naar de Ekoin tempel gegaan om ons aan te sluiten bij een groep toeristen om met een gids een rondleiding te krijgen over de Okunoin-begraafplaats. Hier zijn meer dan 200000 grafstenen en het mausoleum van Kobe Daishi is hier, de “stichter” van het Shingon-boeddhisme. Het was een interessante tour, zo in het donker, en de gids gaf in goed Engels uitleg over de begraafplaats en het mausoleum. Rond 21.00 uur was het klaar en zijn we naar onze kamer gegaan. We zijn vroeg gaan slapen, de volgende ochtend is om 7.00 uur het ochtend gebed. Ik heb voor het eerst op een futon (traditioneel Japans bed) op de tatami-matten geslapen. Het lag beter als ik verwacht had.

De volgende ochtend dacht ik dat ik 10 minuten voor de wekker wakker was. Ik pakte zachtjes mijn spullen om Mina niet wakker te maken en ging alvast douchen. Toen ik klaar was, maakte ik haar wakker en zei dat we over tien minuten aan moesten treden voor het ochtend gebed. Zij kijkt op haar klok en vraagt “Hoezo, het is tien voor zes…..” Lekker is dat, heb ik me een uur vergist. Zij draaide zich om en heeft nog een klein uurtje verder geslapen maar bij mij lukte dat niet meer.

Om zeven uur gingen we voor het ochtend gebed naar de gebedsruimte. Het was niet heel bijzonder als je er niets van verstaat of begrijpt. Voor de aanwezige Japanners was veel belangrijker, toen de “hoofd-monnik” klaar was met z’n geprevel ging iedere Japanner zijn gebed doen voor ieder altaar. Er waren er een stuk of 4, voor 4 verschillende goden. Tegen half acht was het tijd voor het ontbijt. Dat bestond uit rijst, miso soep, ingelegde groenten, iets van tofu en groene thee om het weg te spoelen. Ik heb liever een boterham met hagelslag.

Het was jammer dat het deze zondag echt heel erg regende, de straten stonden blank. We wilden eigenlijk vandaag een wandeling maken, eerst weer langs de grafstenen en naar het mausoleum en dan verder een rondwandeling maken. Maar in deze gietregen is er niks aan. We zijn alleen naar wat tempels gegaan in Koyasan, bij 2 nog een stempel voor in ons stempelboekje gehaald en om kwart over elf weer aan de terugreis naar Shizuoka begonnen. Om half vier kwamen we in Shizuoka aan. Mina kon op haar gemakje haar koffers reorganiseren om op maandag aan haar terugreis naar Nederland te beginnen, ze blijft zondagavond nog in mijn appartement slapen. ’s Avonds afscheid genomen van de shisha bar.

Op maandagochtend om 10 uur afgesproken met Haruka bij Starbucks, nog gezellig een uurtje koffie gedaan met elkaar. Verder hebben we een rustige maandag gehouden, nog een beetje door Shizuoka heen gelopen en wat laatste dingen gekocht in onze favoriete winkels. Om 17.37 uur nam Mina de trein naar Tokyo en van daar naar Narita airport om daar nog een nachtje in een hotel te slapen en op dinsdag naar huis te vliegen.

Wat een ontzettende fijne tijd heb ik met Mina gehad. Het was echt een cadeautje dat zij in deze periode stage heeft gelopen bij Astellas. Ik ga nu ook aftellen, ik moet nog 6 dagen werken.